Zapraszamy na cykl 4 spotkań z fantastycznym i charyzmatycznym Mestre Boca do Rio i z SAMBĄ-REGGAE.
Samba Reggae
Samba to gatunek muzyczny wywodzący się z tańców o afrykańskich korzeniach, obecnie uznawany za element kultury brazylijskiej. Samba tańczona jest w licznych regionach Brazylii, szczególnie w Bahia, gdzie powstał on w osobnej formie.
Tradycja Samba de roda powstała w okolicach Reconcavo w Bahia, a potem w drugiej połowie XIX wieku została przeniesiona do Rio de Janeiro przez czarnych, przybyłych z Afryki, którzy tam się osiedlali. Samba de roda z Bahia, która w 2005 została uznana za dziedzictwo ludzkości, jest jedną z podstaw samby z Rio. Samba jest obecna w całej Brazylii - zwłaszcza w stanach Bahia, Maranhao, Minas Gerais i Sao Paulo - w postaci różnych popularnych rytmów i tańców, natomiast samba rozumiana, jako muzyka z Rio de Janeiro rozwijała się dopiero na przełomie XIXi XX wieku.
Podstawowy rytm samby jest bardzo gęsty, ze zróżnicowanym tempem i ze świadomym wykorzystaniem śpiewu, klaskania i instrumentów, wzbogacanych przez improwizowaną recytację. Wśród unikalnych cech samby są towarzyszące tańcowi niewielkie melodyjne frazy. Tradycyjnie, sambę gra się na instrumentach strunowych, jak cavaquinho i innego typu gitarach, oraz na różnorodnych instrumentach perkusyjnych – pandeiro, surdo, czy tamborim. „W latach 70-tych XX wieku, w połączeniu z odnowionym ruchem poszukiwania tożsamości etnicznej, wśród czarnych mieszkańców miasta Salvador (stolica stanu Bahía) pojawiły się zalążki stylu samba-reggae. Samba reggae, jak sama nazwa wskazuje, jest połączeniem brazylijskiej samby z jamajskim reggae, jakie spopularyzował Bob Marley”.(Wikipedia)
Mestre Boca do Rio tańczy sambę reagge od ponad piętnastu lat. Naukę rozpoczął w Salvadorze w dzielnicy Pitacu, a potem kontynuował naukę na Pelourinho. Tańczył przy akompaniamencie grup takich jak Afros, Olodum, Ilê Ayiê i Muzenza. W późniejszych latach był nauczycielem samby reagge w szkołach w Salvadorze i w Porto Alegre. Boca do Rio uczy samby reagge wykorzystując metodę poszukiwania ekspresji ciała, starając się w ten sposób pokazać pokazano jego piękno.
Samba Reggae
Samba to gatunek muzyczny wywodzący się z tańców o afrykańskich korzeniach, obecnie uznawany za element kultury brazylijskiej. Samba tańczona jest w licznych regionach Brazylii, szczególnie w Bahia, gdzie powstał on w osobnej formie.
Tradycja Samba de roda powstała w okolicach Reconcavo w Bahia, a potem w drugiej połowie XIX wieku została przeniesiona do Rio de Janeiro przez czarnych, przybyłych z Afryki, którzy tam się osiedlali. Samba de roda z Bahia, która w 2005 została uznana za dziedzictwo ludzkości, jest jedną z podstaw samby z Rio. Samba jest obecna w całej Brazylii - zwłaszcza w stanach Bahia, Maranhao, Minas Gerais i Sao Paulo - w postaci różnych popularnych rytmów i tańców, natomiast samba rozumiana, jako muzyka z Rio de Janeiro rozwijała się dopiero na przełomie XIXi XX wieku.
Podstawowy rytm samby jest bardzo gęsty, ze zróżnicowanym tempem i ze świadomym wykorzystaniem śpiewu, klaskania i instrumentów, wzbogacanych przez improwizowaną recytację. Wśród unikalnych cech samby są towarzyszące tańcowi niewielkie melodyjne frazy. Tradycyjnie, sambę gra się na instrumentach strunowych, jak cavaquinho i innego typu gitarach, oraz na różnorodnych instrumentach perkusyjnych – pandeiro, surdo, czy tamborim. „W latach 70-tych XX wieku, w połączeniu z odnowionym ruchem poszukiwania tożsamości etnicznej, wśród czarnych mieszkańców miasta Salvador (stolica stanu Bahía) pojawiły się zalążki stylu samba-reggae. Samba reggae, jak sama nazwa wskazuje, jest połączeniem brazylijskiej samby z jamajskim reggae, jakie spopularyzował Bob Marley”.(Wikipedia)
Mestre Boca do Rio tańczy sambę reagge od ponad piętnastu lat. Naukę rozpoczął w Salvadorze w dzielnicy Pitacu, a potem kontynuował naukę na Pelourinho. Tańczył przy akompaniamencie grup takich jak Afros, Olodum, Ilê Ayiê i Muzenza. W późniejszych latach był nauczycielem samby reagge w szkołach w Salvadorze i w Porto Alegre. Boca do Rio uczy samby reagge wykorzystując metodę poszukiwania ekspresji ciała, starając się w ten sposób pokazać pokazano jego piękno.